Slag om Venlo

Normaalgesproken tuft ‘urst voor diens uitwedstrijden richting sportcomplexen binnen onze landsgrenzen. Gisteren speelden we een oefeninterland. We reisden immers af naar Venlo, om aldaar de degens te kruisen met Civitas heren 2. Deze nieuwkomers in de 1e klasse F doen vooralsnog geen onverdienstelijke zaken. Hoog tijd dus om het vlees in de kuip grondig te begluren.
En om de ware volleybal-smulpapen aan hun trekken te laten komen, bieden we wederom een kijkje achter de schermen aan. Inmiddels hebben jullie in het snotje dat het belang van ‘de rondo’ niet onderschat mag worden. Maar dan? De fase die ‘warming-up’ genoemd wordt, kan nog veel meer prijsgeven aan diegene die weet waar hij kijken moet.

Zo blijft het inslaan ook een moment van uitzonderlijke importantie. Op non-verbale wijze etaleren teams hier namelijk hun volleybal-intelligentie. Het behoeft geen uitleg dat de ploeg die op de meest lompe wijze huishoudt, als favoriet aan set 1 begint. Het inslaan mag dus gerust gezien worden als een wedstrijd. En wedstrijden dienen gewonnen te worden. Zo wist ’t urst gisteren ook weer civitas een loer te draaien en het inslaan overtuigend te winnen.

Vervolgens deed zich wel een probleem voor. Tijdens het schudden van handen, ontvingen wij ferme handdrukken van onze tegenstanders. Even wat psychologie achter het handen schudden in een notendop: dit bestaat uit een kort intermezzo dat spelers de kans biedt om hun zelfvertrouwen, of onzekerheden, te botvieren op de handpalmen van tegenstanders. Vanzelfsprekend bakken bezorgers van slappe handen er in het veld niets van.
Hoe het ook zij, de stevige handdrukken die wij ontvingen, vormde een betrouwbare indicator voor weerstand. Die weerstand hebben we twee sets lang prima weten te verwerken. Het aardoppervlak wordt voor 71% bedekt door water, Jules bedekte de overige 29%. Daarbij werd het spelletje keurig verdeeld en onze aanvallers konden daardoor hun eerder benoemde spelintelligentie optimaal benutten.

Eigenlijk verliep het zó soepeltjes, dat we bijna vergaten om één set af te staan. Om die formaliteit maar afgevinkt te hebben, werd set drie op een zilveren dienblad gepresenteerd aan de thuisploeg. Ondanks continue voorsprong, zorgde algehele verwarring en slordigheid ervoor dat dit puntje niet meegenomen kon worden naar Nederland. Uiteraard werd hierna de rug wel gerecht en wordt de overwinning in set vier bezegeld. Daarmee is Civitas, een degelijk spelende middenmotor, toch maar even geklopt.

Deze wedstrijd werd gespeeld in een verder lege, maar erg grote zaal. Daarmee vormt het een uitmuntende voorbereiding op een komende wedstrijd in het sfeervacuüm dat de Vilgaard in Velden heet. Diens inwoners, die vooralsnog een 1e plek in de competitie bekleden, treffen we volgende week. Godzijdank dan nog in de Warandahal te Sambeek. Het zal niet vanzelf gaan, dus voel je welkom om dit spektakel te aanschouwen en ons richting een eerste plaats te supporten.